Καθήκοντα

Ποίημα: της Μαρίας Παναγοπούλου

Μου δέσαν στο λαιμό θηλειά

τους τύπους,

και με πνίξανε.

...Έπειτα σε μια ωραία τελετή,

την προτομή μου στήσανε,

και κράτησαν ενός λεπτού σιωπή!

Μου κάνουν ταχτικά τιμές.

- τρισάγιο, στέφανα -

Και γενικά ποτέ δεν παραλείπουν τίποτα.

(Μεγάλη χάρη οι προτομές).

Θα ήταν ντροπή, κάποιος αν πει,

δεν κάνουν το καθήκον τους.

Γίνεται πάντα το "σωστό"

το "καθώς πρέπει"

Χρέος μου είναι, και καθήκον

να το πω...

(Από το βιβλίο Γεύση Χρόνου)

---